در واقع، کاملاً بعید است. باید یک شکاف بسیار کوچک بین قطعات وجود داشته باشد تا اطمینان حاصل شود که می توانید درج را به داخل شکاف فشار دهید.
ما یکی از همکاران آمازون هستیم و هزینه کمی از خریدهای واجد شرایط دریافت می کنیم. با بررسی این کتاب به پشتیبانی از سرویس خبری چاپ سه بعدی ما کمک کنید!
طراحی چنین مجموعه‌هایی فرآیند پیچیده‌ای است که معمولاً نیازمند استفاده از ابزارهای پیشرفته CAD است. اینها اتصالات و حرکات قطعات را شبیه سازی می کنند تا اطمینان حاصل شود که مطابق با هدف عمل می کنند و با یکدیگر برخورد نمی کنند.
اگر در طراحی و پرینت سه بعدی قطعاتی که باید در کنار هم قرار بگیرند تازه کار هستید، ممکن است به این کتاب نگاه کنید.
آن شکاف چیست؟ چقدر باید بزرگ باشد؟ چگونه می توانید این قطعات را در زندگی واقعی و نه فقط در یک سیستم CAD، واقعاً با هم هماهنگ کنید؟
زمانی که توانایی چاپگر برای تولید قطعات دقیق ابعادی را در نظر بگیرید، پیچیده‌تر می‌شود. ماشین‌ها همیشه تا حدی ناقص هستند، و بنابراین به دلیل عدم دقت دستگاه، بریدگی 10 میلی‌متری ممکن است در واقع 10.05 میلی‌متر یا 9.95 میلی‌متر باشد.
با این حال، هنگامی که چنین قطعاتی به صورت سه بعدی پرینت شوند، اغلب با چیزی مواجه می‌شویم: آنها در کنار هم قرار نمی‌گیرند.
این کتاب مفاهیم تلورانس ها و فرآیندهای مربوط به تجزیه و تحلیل آنها را با هدف ساختن قطعاتی که واقعاً به درستی در کنار هم قرار می گیرند، معرفی می کند.
Make It Fit: مقدمه ای بر تحلیل تحمل برای مهندسان مکانیک [Source: Amazon]
در حالی که چاپ سه بعدی اشیاء منفرد آسان است، مشکل زمانی شروع می شود که چندین شی باید با هم مونتاژ شوند. این یک نیاز برای بسیاری از پروژه های پرینت سه بعدی امروزی است که اغلب ماشین های ساده با تعدادی قطعات هستند.
علم تلورانس ها می تواند در چنین شرایطی به کمک بیاید.
این به این دلیل است که چاپگرهای سه بعدی معمولی قطعات را با دقتی که ممکن است یک برنامه CAD انجام دهد، تولید نمی کنند. اگر یک بریدگی 10 میلی متر عرض داشته باشد و درج آن نیز 10 میلی متر باشد، مناسب است، اینطور نیست؟
قطعات شما فقط به اندازه تلورانس هایی که دارند خوب هستند.
منتخب این هفته «Make It Fit: Introduction to Tolerance Analysis for Mechanical Engineers» نوشته جیسون ای تاینز است.
