DNV GL، یکی از توسعه دهندگان استاندارد پیشرو با تمرکز بر تولید مواد افزودنی، ویرایش جدید استاندارد DNV-ST-B203 را برای ساخت افزودنی قطعات فلزی منتشر کرده است. این استاندارد که نتیجه یک پروژه صنعتی مشترک است، اکنون شامل الزامات پایه برای تثبیت‌ترین فناوری‌های ساخت افزودنی (AM) برای قطعات فلزی است و از مفاهیم جدید برای تضمین کیفیت برای عصر آینده تولید مبتنی بر داده استقبال می‌کند.
تولید افزودنی (AM) نه تنها تکنیک تولید دیگری را با مرزهای طراحی جدید و منحصر به فرد ارائه می دهد، بلکه راه حلی بالقوه برای چالش های زنجیره تامین، کاهش زمان و هزینه را با امکان ساخت محلی در بازار جهانی ارائه می دهد. AM یک امکان‌دهنده برای ذخیره قطعات یدکی به صورت دیجیتالی روی سرور و ارسال آن‌ها از طریق اینترنت است – به جای انبارهای بزرگ با سیستم‌های لجستیکی سخت.
تولید افزودنی راهی برای کاهش ضایعات مواد ناشی از عملیات ماشینکاری بیش از حد ارائه می دهد. ماهیت دیجیتالی تولید افزودنی همچنین راه‌های جدیدی را برای تضمین کنترل کیفیت، با نظارت از طریق حسگرها و ثبت روند تولید، امکان‌پذیر می‌سازد – که به نوبه خود ممکن است منجر به افزایش اعتماد به کیفیت یک قطعه شود. یکی از مفروضات اساسی برای دستیابی به این اهداف، سطوح استاندارد کیفیت استلوسی کریگ، مدیر رشد، نوآوری و دیجیتالی سازی، سیستم های انرژی در DNV توضیح داد.
نسخه جدید استاندارد DNV-ST-B203 شامل الزامات صلاحیت و تولید برای سه فناوری جدید AM، علاوه بر دو فناوری تحت پوشش در ویرایش اول است. نسخه جدید شامل مقرراتی برای شناخته شده ترین فناوری های فلزی AM است:
-
- رسوب مستقیم انرژی با استفاده از قوس الکتریکی و پرتو لیزر (DED-arc و DED-LB)
- همجوشی بستر پودری با استفاده از پرتو لیزر و پرتو الکترونی (PBF-LB و PBF-EB)
- بایندر جتینگ (BJT)
علاوه بر این، استاندارد DNV-ST-B203 در حال حاضر شامل کلیه الزامات برای صلاحیت روش‌های تولید ترکیبی، مانند ویژگی‌های AM در شکل‌های زیرلایه، و معیارهای پذیرش تعریف‌شده برای آزمایش‌های غیر مخرب است. این استاندارد همچنین شامل راهنمایی جدید برای تعریف خانواده های جزئی است که ممکن است اعتبار مدارک را افزایش دهد. همچنین راهنمایی های جدیدی در مورد انتخاب کلاس های بحرانی (AMC) اضافه شده است، که ممکن است به کاربران نهایی کمک کند تا سطح مناسبی از تضمین کیفیت را برای برنامه داده شده انتخاب کنند. در حال حاضر راهنمایی های جدیدی نیز در مورد تکنیک های بازرسی غیر متعارف و نظارت در فرآیند گنجانده شده است، که ممکن است به سازندگان کمک کند تا کارایی و کیفیت را بهبود بخشند و آزادی طراحی تولید مواد افزودنی را آزاد کنند.
این استاندارد اولین چارچوب پذیرفته شده بین المللی برای تولید و استفاده از قطعات فلزی با کیفیت بالا برای صنایع نفت و گاز، دریایی و انرژی بود. این روش رویکردهایی را برای مدیریت کیفیت قطعات فلزی ساخته شده با مواد افزودنی معرفی کرد که هر رویکرد بر اساس بحرانی بودن عملکرد یک قطعه اقتباس شده بود.
نسخه جدید در یک پروژه صنعتی مشترک (JIP) که توسط مرکز فناوری DNV اسلو اجرا می شود، ساخته شده است. JIP ProGRAM JIP فاز 2 نامیده می شود و با اجرای مطالعات موردی عملی به موازات توسعه استاندارد توسعه یافته است. فاز 2 ProGRAM JIP شامل شرکت هایی بود که نماینده کاربران نهایی، پیمانکاران و سازندگان تجهیزات، قطعه سازان، تامین کنندگان ماشین آلات AM و تامین کنندگان مواد اولیه بودند.
“یادگیری از مطالعات موردی به پروژه کمک کرد تا فعالیت های مهم را در زمینه صلاحیت و تولید شناسایی کند. علاوه بر کمک به کار بر روی توسعه استاندارد، این پروژه قادر به ایجاد قطعاتی بود که می‌توان آن را به خدمت گرفت. و با مقایسه مصرف منابع ناشی از تعمیر قطعات با جایگزینی قطعات معمولی، این پروژه نشان داد که می‌تواند مزایای زیست‌محیطی قابل‌توجهی از امکان تعمیر قطعات فرسوده با ساخت افزودنی داشته باشد. این کار همچنین در مرحله 3 ProGRAM JIP که در ژوئن 2022 آغاز شد و تا سال 2024 ادامه خواهد داشت ادامه دارد.