یک مثال بسیار خوب در بالا قرار دارد. این یک “مکانیسم کاهنده چرخش سازگار” است که توسط CSEMtechnologies برای آژانس فضایی اروپا ساخته شده است. این یک قسمت دیوانه‌وار است که عملکرد مکانیکی چرخشی را ارائه می‌کند اما یک جسم واحد است. در این ویدیو می‌توانید نحوه عملکرد آن را مشاهده کنید:
تا اینکه معنی پیدا کرد تجهیزات ساخت افزودنی آزادی طراحی بسیار بیشتری را نسبت به تکنیک‌های سنتی فراهم می‌کرد.
سال‌ها پیش، زمانی که پرینت سه بعدی برای اکثر شرکت‌ها و افراد فرآیندی جدید و عجیب بود، یک سوال بزرگ وجود داشت: با این فناوری چه چیزی بسازیم.
این در حال تغییر است، هرچند به آرامی. امروزه دانش‌آموزان فناوری افزودنی را زود یاد می‌گیرند و مفاهیم در کنار سایر فرآیندهای ساخت در مغز آنها سوزانده می‌شود. آنها محدودیت های مشابهی را ندارند که برخی از طراحان قدیمی ممکن است داشته باشند.
“آینده در حال حاضر اینجاست. فقط به طور مساوی توزیع نشده است».
سازندگان چاپگرهای سه بعدی این را کاملاً واضح درک کردند و متوجه شدند که شما نباید همان قطعات را بسازید، زیرا آنها برای سایر فرآیندهای ساخت طراحی شده اند. در عوض، شما باید طرح‌های قطعات جدیدی را توسعه دهید که از قابلیت‌های فناوری‌های جدیدتر استفاده کند. “طراحی برای افزودنی” از اینجا آمد.
در نتیجه ما به طور فزاینده ای شاهد ظهور طرح های بسیار غیرعادی از چاپگرهای سه بعدی هستیم.
یک چیز دیگر: طراحی CSEMtechnologies در اینجا در واقع در سال 2019 تولید شد – چهار سال پیش! این نشان می‌دهد که تبدیل به مفاهیم جدید طراحی چقدر کند و تدریجی است. چند طرح کاملاً پیشرفته، اما بسیاری از طرح های نه چندان پیشرفته را خواهید دید. با گذشت زمان، این نسبت تغییر خواهد کرد، به ویژه با محبوب شدن ابزارهای طراحی مولد مبتنی بر هوش مصنوعی.
ما در آن زمان نسل‌هایی از مهندسان داشتیم که اکنون می‌دانستند که آزادی طراحی وجود دارد، اما هنوز آموزش دیده بودند که غیر از این فکر کنند. از مردم می خواهد که اساساً طرز فکر خود را در مورد طراحی برای کل زندگی خود تغییر دهند.
آن قطعات “قدیمی” ناخودآگاه طوری طراحی شده بودند که با فرآیندهای ساخت متعارف ساخته شوند. آنها برای قالب گیری یا آسیاب شدن طراحی شده اند، نه چاپ سه بعدی. از آنجا که آن ها و چند نفر دیگر تنها نمایش در شهر بودند، نسل هایی از طراحان و مهندسان با این طرز فکر پرورش یافتند. آنها نمی توانستند از طرح هایی در این سبک ها خودداری کنند. هر چیز دیگری معنی نداشت.
اما آزادی تنها زمانی خوب است که از آن استفاده کنیم.
نتایج بد یا در بهترین حالت مختلط بود. هزینه تولید قطعات با استفاده از AM بیشتر است و گاهی اوقات تولید آنها به مراتب بیشتر طول می کشد. به دلیل این “تحلیل”، چاپ سه بعدی تا حد زیادی به نمونه سازی سریع در جایی که آن محدودیت ها وجود نداشت، تنزل یافت. این و این واقعیت که مواد مهندسی با قابلیت تولید کمی وجود داشت که بتوان با آن قطعات مصرف نهایی را ساخت.
این چالش ماست: توزیع.
