چندین سال است که مسائل زیست محیطی تولید افزودنی برجسته شده و جنبه پایدار فناوری به یک مزیت واقعی تبدیل شده است. نمونه های زیادی وجود دارد: در معماری که در آن بتن کمتری استفاده می شود، در بازار کالاهای مصرفی، یا حتی در ساخت باتری های لیتیومی. گزارشی که اخیراً منتشر شده اکنون اطلاعات خاصی در مورد پایداری پرینت سه بعدی فلزی در طول زنجیره ارزش ارائه می دهد. به طور خاص، این تحلیل به سؤالات کلیدی پایداری در تولید افزودنی در مقایسه با روش‌های سنتی، مانند عواملی که ردپای کربن کمتری را تضمین می‌کنند و اینکه کاربران چگونه می‌توانند به اهداف پایداری شخصی یا شرکتی خود دست یابند، پاسخ می‌دهد. CO2 به لطف تولید افزودنی.
نظر شما در مورد این مطالعه در مورد دوام پرینت سه بعدی فلزی و ماشین حساب توسعه یافته توسط AMPOWER چیست؟ دریغ نکنید نظر خود را در نظرات مقاله به اشتراک بگذارید. همه ویدیوهای ما را در کانال ما بیابید یوتیوب یا ما را دنبال کنید فیس بوک یا توییتر !
مصرف دقیق انرژی برای هر مرحله از چندین روش
چاپ سه بعدی فلزی برای پایداری
نکته مهمی که در مورد پایداری باید در نظر گرفت، انواع مختلف انرژی مورد استفاده در تولید است. برای مثال، سایر فرآیندهای صنعتی و فن‌آوری‌های تولیدی – برای مثال ریخته‌گری – با سوزاندن سوخت‌های فسیلی گرما تولید می‌کنند و در نتیجه انتشار CO2 را مستقیم می‌کنند. در مقابل، تولید افزودنی های فلزی فقط از انرژی الکتریکی استفاده می کند، به این معنی که این انرژی مورد نیاز میزان متفاوتی از انتشار کربن را به همراه دارد.
با نگاهی به کل زنجیره ارزش تولید افزودنی های فلزی، پایداری با نیازهای مواد شروع می شود، یعنی مقدار دقیق مواد خام مورد نیاز. با توجه به بازیافت بعدی مواد، نسبت مواد بازیافتی نسبتاً زیاد است، که بیشتر توسط فرآیندهای جدید برای تولید پودرهای فلزی 100٪ قابل بازیافت پشتیبانی می شود. با توجه به امکان “تولید بر اساس تقاضا”، بخش قابل توجهی از انتشار CO2 را می توان به لطف این روش ذخیره کرد، زیرا ظرفیت ذخیره سازی مورد نیاز و همچنین نیازهای حمل و نقل را به حداقل می رساند. همچنین از نظر پایداری در تولید فلز، افزایش راندمان محصول باید مورد توجه قرار گیرد. بهینه سازی وزن و عملکرد باعث افزایش راندمان قطعاتی مانند توربین ها، سیستم های هیدرولیک، هواپیما یا حتی خودروها می شود. این منجر به صرفه جویی در انرژی در طول عمر قطعه تولید شده با افزودنی می شود.
کدام فناوری پایدارترین است؟
با نگاهی به چند دهه گذشته، افزایش مداوم CO2 در جو ما و پیامدهای اساسی آن برای مردم، طبیعت و سیاره واقعاً نگران کننده است. برای کمک به شرکت‌ها برای کاهش مستقیم ردپای کربن خود، تولید مواد افزودنی به طور فزاینده‌ای در طول چرخه تولید وارد عمل می‌شود. برای ارزیابی پایداری، AMPOWER یک ماشین حساب برای ارزیابی ردپای CO2 فناوری های مختلف طراحی کرده است. شواهد کمی وجود دارد که نشان می دهد انتشار CO2 از همجوشی بستر پودری به طور قابل توجهی کمتر از انتشارات حاصل از آسیاب است. این به این دلیل است که ساختارهای بهینه وزن را می توان با چاپ سه بعدی تولید کرد و بنابراین ورودی مواد و انرژی کمتر است. صحافی پودری که در طول فرآیند خود، از پرینت سه بعدی گرفته تا جداسازی، انتشار کم تولید می کند، نتایج شگفت آور خوبی به دست آورده است.
مصرف انرژی خالص برای روش‌های مختلف تولید افزودنی‌های فلزی زمانی که انرژی بازیافتی در نظر گرفته می‌شود
بر اساس گزارش AMPOWER، بسیار دشوار است که بگوییم کدام نوع تولید کمترین انتشار کربن را دارد. چرا ؟ زیرا بستگی زیادی به گروه آلیاژ مورد استفاده و همچنین هندسه قطعه دارد. به عبارت ساده، این بدان معناست که هندسه های پیچیده کمترین ردپای کربن را هنگام پرینت سه بعدی دارند، در حالی که قطعات ساده در هنگام آسیاب دوام بیشتری دارند. با توجه به ماشین حساب دوام و مثال زدن یک قطعه هواپیما، وزن اغلب به طور مستقیم با سوخت مورد نیاز و در نتیجه با انتشار CO2 تولید شده مرتبط است. اگر بتوان وزن را کاهش داد، مصرف سوخت حاصله نیز می تواند کاهش یابد. در هوانوردی ارزش سالانه 2500 لیتر نفت سفید به ازای هر کیلوگرم وزن ذخیره شده محاسبه می شود. اگر فرض کنیم که یک قطعه هواپیما حدود 20 سال طول عمر داشته باشد، به این معنی است که تا 50000 لیتر نفت سفید یا 126000 کیلوگرم CO2 به ازای هر کیلوگرم وزن صرفه جویی در هر هواپیما می تواند صرفه جویی شود. اگر شما هم می خواهید از ماشین حساب دوام برای ساخت افزودنی های فلزی استفاده کنید، اطلاعات بیشتری در مورد خرید و دانلود آن خواهید یافت. ICI.
