یکی این است که سازندگان پرینترهای سه بعدی به طور فزاینده ای در حال توسعه تجهیزات پس از پردازش خود هستند. اغلب این دستگاه‌ها به‌طور خاص خودکار نیستند، اما بیانیه‌ای از طرف سازنده هستند که نیاز به پردازش پس از آن را تشخیص می‌دهند. یک مثال اخیر از این موضوع، Stratasys است که اشاره می‌کند که قصد دارد یک دستگاه پردازش پست جدید “P3 Automated Production Cell” را برای سیستم P3 خود نمایش دهد.
در بیشتر مواقعی که فناوری چاپ سه بعدی وجود داشت، برای اهداف نمونه سازی سریع استفاده شده است. آن چاپ‌های «یک‌بار» نیاز به پردازش پس از انواع مختلف داشتند، اما این کار چندان مهم نبود، زیرا فقط یک بار برای آن قسمت انجام شد.
حالا همه چیز در حال تغییر است. با ظهور تجهیزات و مواد پرینت سه بعدی که به طور خاص برای تولید در مقیاس بزرگتر طراحی شده اند، راه حل های “خانگی” کمتر موثر هستند.
تقریباً همیشه، قطعات پرینت سه بعدی تازه قابل استفاده مستقیم نیستند و برای تکمیل قطعه نیاز به فعالیت هایی دارند. این فعالیت ها می تواند شامل موارد زیر باشد:
- حذف پودر شل
- حذف ساختار پشتیبانی
- درمان بافت سطحی
- جداسازی
- تف جوشی
- جلا دادن
- آنیل کردن
- حفاری و ضربه زدن
- رنگ آمیزی
- و بیشتر
نتیجه این تغییرات خبر خوبی است. پس پردازش همیشه یک مرحله مشکل ساز برای تولید قطعات افزودنی بوده است و در حال حاضر معمولاً به عنوان بخشی از این فرآیند شناخته می شود.
با این حال، آخرین روند، اتوماسیون است، به ویژه استفاده از نرم افزار برای بهینه سازی فعالیت های پس پردازش. با استفاده از یادگیری ماشین، می‌توان توالی‌های تکمیل پیچیده تجهیزات را «کامل» کرد. روش دیگر استفاده از نرم افزار برای بهینه سازی فعالیت بر اساس هندسه قطعات است توسط Solukon انجام می شود.
پس پردازش برای مدت طولانی مرحله فراموش شده در چاپ سه بعدی بود. حالا، این در حال تغییر است.
دو الگو ظاهر شده است.
اکنون به طور فزاینده ای تبدیل به یک استاندارد شده است که ماشین های جدید با تجهیزات پس از پردازش مستقیماً از سازنده ارائه می شوند.
با گذشت زمان ما شاهد رویکردهای پیچیده‌تر پس از پردازش خواهیم بود، و احتمالاً برخی از تولیدکنندگان پیشرفته‌تر می‌توانند توسط تولیدکنندگان چاپگرهای سه بعدی جذب شوند و مستقیماً در راه‌حل‌های آنها ادغام شوند.
برای سال‌های متمادی تمرکز صنعت بر بخش چاپ چرخه عمر تولید قطعه بود. چاپگرها برای کارکرد سریعتر، با مواد بهتر و تولید قطعات با کیفیت بهتر ساخته شدند.
این هنوز ادامه دارد، اما وقتی تعداد فزاینده‌ای از تولیدکنندگان این فناوری را پذیرفتند، متوجه چیز مهمی شدند: هزینه‌های نیروی کار پس از پردازش گاهی اوقات از هزینه‌های چاپ فراتر می‌رفت.
روند دوم مربوط به آن دسته از شرکت هایی است که تجهیزات پس پردازش مستقل تولید می کنند. بسیاری از این شرکت ها برای دهه ها وجود داشته اند، زیرا فرآیندهای تکمیل آنها برای قطعات غیرافزوده ای کار می کند. آنها این فناوری را برای استفاده در قطعات جدید AM ادامه داده اند.