خط بین تولید انبوه و سفارشی سازی « Fabbaloo

قدم های کوچک رو به جلو ما را به آینده ای می برد که به صورت افزودنی تولید می شود.

یک نظرسنجی صنعتی اخیر توسط Materialize چندین روند کلیدی را برجسته کرد.

Materialize معتقد است صنعت تا حد زیادی از «چرا پرینت سه بعدی» به «چگونگی انجام آن» تغییر کرده است. آنها گزارش می دهند که در ایالات متحده، حدود 60٪ از پاسخ دهندگان اکنون از این فناوری برای تولید قطعات با استفاده نهایی استفاده می کنند، در حالی که به طور عجیبی این رقم در آلمان تنها 43٪ و در ژاپن 36٪ حتی کمتر است.

با این وجود، ایده تولید قطعات با استفاده نهایی با فرآیندهای افزودنی، به رغم چالش های فراوان، به وضوح مورد توجه است. گزارش های تحقق یافته مبنی بر اینکه 98 درصد از پاسخ دهندگان هنگام استفاده از فناوری چاپ سه بعدی «چالش ها و موانع» را تجربه می کنند. تقریباً نیمی از پاسخ دهندگان آنها قصد دارند در آینده استفاده خود از فناوری را دو برابر کنند.

نتایج این نظرسنجی برای من صادق است.

Roboze و ARES Modena

نمونه ای از این پدیده اخیرا توسط Roboze ارائه شده است که یکی از سیستم های تولیدی عظیم ARGO خود را به ARES Modena، سازنده ایتالیایی خودروهای اسپرت یکباره یا محدود، فروخت.

آنها قصد دارند از این سیستم برای تولید قطعات سفارشی با دمای بالا استفاده کنند که می تواند در محصولات خودروی خود استفاده شود. روبوز توضیح داد:

"در نتیجه تغییرات اساسی در دنیای خودرو، با تمایل قوی و فزاینده برای راه حل های فردی، انعطاف پذیری و سفارشی سازی مناسب، ادغام یک راه حل تولید افزودنی مانند Roboze\'s می تواند به استراتژیک تبدیل شود و نوآوری و مرزهای بهره وری جدید را تسریع بخشد. در واقع، Roboze چاپگرهای سه بعدی صنعتی را طراحی و تولید می کند که به شرکت های تولیدی در سراسر جهان کمک می کند تا مشکلات رایج مربوط به تکرارپذیری فرآیند، دقت، و تولید قطعات سفارشی با پلیمرها و مواد با کارایی بالا را حل کنند.

این نه تنها برای تجهیزات Roboze، بلکه برای بسیاری دیگر از تولیدکنندگان تجهیزات چاپ سه بعدی صنعتی برای کاربردهای مختلف نیز صادق است.

با این حال، نسبتی وجود دارد که باید در مورد آن بحث شود.

تولید انبوه در مقابل سفارشی سازی

از لحاظ تاریخی، تقریباً تمام قطعات به صورت انبوه تولید می شدند، و باید راه هایی برای استفاده از آنها برای برنامه ای که در دسترس بود، پیدا می کرد. برنامه متناسب با قطعات، به اصطلاح.

اما با ظهور فرآیندهای افزایشی، امکان دیگری پدیدار شد: سفارشی سازی. با پرینت سه بعدی می توان قطعات یک باره تولید کرد که تنها برای یک کاربرد مورد استفاده قرار می گرفت. به عبارت دیگر، قطعات متناسب با کاربرد، برعکس سناریوی تولید انبوه است.

بنابراین نوعی "خط" بین تولید انبوه و قطعات سفارشی وجود دارد. من معتقدم که موقعیت این خط کاملاً به تمایل مردم برای پذیرش مفهوم راه حل های سفارشی بستگی دارد.

ما در طول عمر خود تقریباً به طور کامل در معرض محصولات تولید انبوه بوده ایم و به ندرت شاهد راه حل های سفارشی واقعی بوده ایم. پیش بینی من این است که این قرار گرفتن در معرض در طول زمان افزایش می یابد و انتظارات جمعی ما در مورد قطعات و محصولات به تدریج به سمت راه حل های سفارشی تغییر می کند که به وضوح بهتر هستند.

فقط گران ترند، حداقل فعلا.

از طريق ماد شدن و روبات ها