من در مورد ماستودون در مورد میکروپلاستیک های پرینت سه بعدی بحثی داشتم و چند نکته جالب مطرح شد.
این یک موضوع جدید برای جامعه است که باید با آن همراه با وضعیت اضطراری آب و هوا و چندین موضوع دیگر مقابله کند، اما به همان اندازه مهم است.
اما آنها هنوز هم آن شیمی را از بالا حفظ می کنند.
پس از چاپ، تعهدی وجود دارد، آگاهانه یا غیرمستقیم، که پلاستیک مورد استفاده در نهایت باید دور ریخته شود. بیایید سه سناریو برای دفع تصور کنیم.
هر چاپ سه بعدی در نهایت به میکروپلاستیک ها تجزیه می شود، تا زمانی که به درستی تجزیه پذیر نباشد. مواد پرینت سه بعدی قابل تجزیه طبیعی کمی وجود دارد. همه چاپگرهای رومیزی اشیایی را تولید می کنند که باید به یک روش با آنها برخورد کرد.
همه ما به آرامی میکروپلاستیک ها را می بلعیم، و مشخص نیست که چه واکنش های شیمیایی ممکن است رخ دهد، و بیشتر از احتمال بد بودن آنها وجود دارد.
من فکر می کنم بله – و نه.
چاپ در فضای باز باقی می ماند: در اینجا چاپ به تدریج در طی سالیان متمادی خراب می شود. در نهایت میکروپلاستیک‌ها تشکیل می‌شوند و یا به جو پرتاب می‌شوند، جایی که می‌توانند مسافت‌های زیادی را طی کنند، یا در خاک فرو می‌روند که گیاهان (و در نهایت حیوانات) می‌توانند مواد شیمیایی را جذب کنند.
سوال این است که آیا پرینت سه بعدی رومیزی به مشکل میکروپلاستیک کمک می کند؟
می تواند باشد، اما اجازه دهید توضیح دهم.
از این پلاستیک محصولی ساخته شد که سپس دور انداخته شد. با گذشت زمان پلاستیک تجزیه می شود و شروع به تجزیه شدن به قطعات کوچکتر می کند. در نهایت این قطعات آنقدر کوچک هستند که حتی مانند گرد و غبار دیده نمی شوند.
آیا با دانستن اینکه بهترین مکان ممکن برای چاپ سه بعدی تولید میکروپلاستیک شما ممکن است محل دفن زباله باشد، احساس بهتری به شما دست می دهد؟
هنگام در نظر گرفتن میکروپلاستیک های تولید شده توسط پرینت سه بعدی، باید کمی بیشتر به آن فکر کنید.
همه چیز در مورد چیزی به نام “میکروپلاستیک” است. این یک اصطلاح جدید برای عموم است و به ذرات میکروسکوپی پلاستیک های مختلف اشاره دارد که اکنون در محیط ما پخش شده اند. این پلاستیک‌ها از منابع مختلفی تهیه شده‌اند و ترکیبات شیمیایی متفاوتی دارند. شیمی آنها از خواص مهندسی مورد نظر برای مواد به کار رفته در محصولی که به آن تبدیل شد، مشتق شده بود.
چاپ سه بعدی رومیزی در دهه گذشته در سراسر جهان گسترش یافته است، به معنای واقعی کلمه میلیون ها دستگاه در همه جا اژدهای پلاستیکی را چاپ می کنند. در حالی که بسیاری از چاپ‌ها کاملاً مفید هستند، پرینت‌های سه بعدی دور ریخته شده یا ناموفق بیشتری وجود دارد که عمدتاً به محل‌های دفن زباله ختم می‌شوند. آیا این یک مشکل است؟
مشکل این است که اکنون پوشش گسترده این ذرات به این معنی است که آنها توسط گیاهان و حیوانات جذب می شوند که برخی از آنها تبدیل به غذای ما می شوند. من تحقیقاتی را دیده‌ام که نشان می‌دهد این مواد در بیوسفر حتی در مناطق دوردست و دور از تمدن وجود دارد.
پرینترهای سه بعدی FFF رشته ها را هنگامی که توسط اکسترودر هل داده می شوند، آسیاب می کنند. به همین دلیل است که اغلب مقداری گرد و غبار پلاستیکی در چرخ دنده های اکسترودر پیدا می کنید که نیاز به تمیز کردن دارند. آیا این میکروپلاستیک است؟ بله، اما مقدار کمی است، و ذرات معمولاً بسیار بزرگ هستند و بعید است که در هوا منتقل شوند، بنابراین نباید مشکل بزرگی باشند.
چاپ در محل دفن زباله پرتاب می شود: این می تواند بهترین حالت باشد، زیرا در حالی که چاپ نیز خراب می شود، معمولاً در معرض هوا یا جریان آزاد آب قرار نمی گیرد، بنابراین میکروپلاستیک ها تمایل زیادی به سفر دور ندارند، حتی اگر اصلاً نباشد.
بازیافت پرینت‌های FFF اغلب نیاز به خرد کردن مواد ورودی به قطعات کوچکتر برای اکستروژن مجدد در فیلامنت دارد. آیا این می تواند مقداری میکروپلاستیک تولید کند؟ شاید، اما باز هم ذرات احتمالاً اندازه نسبتاً بزرگی دارند.
این ذرات بزرگ‌تر اساساً همان «چاپ کامل» هستند، فقط این است که در هنگام شکستن کمی شروع می‌شوند.
شاید، اما بهترین حالت واقعی این است که ما از پلاستیک‌هایی استفاده می‌کنیم که واقعاً زیست تخریب‌پذیر هستند و نیازی نیست نگران این مسائل باشیم. من امیدوارم که اینها هر چه زودتر توسعه یافته و در جامعه چاپ سه بعدی محبوب شوند.
چاپ داخل آب می ریزد: در این حالت چاپ نیز به تدریج خراب می شود و برخلاف سناریوی هوا، آب به مراتب راحتتر ذرات کوچکتر را به اطراف منتقل می کند. اینها به میکروپلاستیک ها تجزیه می شوند که حمل و نقل آنها در آب بسیار آسان است. با توجه به چرخه هیدرولوژیکی زمین، این میکروپلاستیک ها می توانند در فواصل بسیار دور حرکت کنند. این شاید بدترین سناریو باشد.
به قدری ریز هستند که به راحتی تحت تاثیر محیط قرار می گیرند. یک نسیم خفیف می تواند آنها را به سمت بالا ببرد، جایی که باد می تواند آنها را مسافت زیادی ببرد. آب جاری می تواند آنها را بین مناطق یا حتی بین قاره ها از طریق جریان های اصلی اقیانوسی حرکت دهد.