مطابق با مجله کیهاندیرینه شناسان دانشگاه فلیندرز، آدلاید، استرالیا، از فناوری اسکن میکروسی تی و پرینت سه بعدی پیشرفته برای مشاهده فسیل دایناسور 100 میلیون ساله غیرعادی استفاده کرده اند.
در یک یافته نادر، گردآورندگان فسیل یک دایناسور کوچک را کشف کردند که اوپال شده بود. آنها معتقدند که این ممکن است گونه جدیدی از دایناسور استرالیایی باشد. دایناسور یک گیاهخوار دوپا کوچک به نام هیپسیلوفودنت بود. فسیل‌ها در شهر معدن‌کاری عقیق لایتنینگ ریج در نیو ساوت ولز پیدا شدند و در سال 2019 برای مطالعه علمی نجات یافتند.
با همکاری مرکز اوپال استرالیا در لایتنینگ ریج و تیم مستند Palaeo Pictures به رهبری پل ویلیس، دانشیار دانشگاه فلیندرز، دایناسور بازسازی شده از فسیل‌های اوپال‌شده را مشاهده می‌کند.
عقیق ها زمانی تشکیل می شوند که دی اکسید سیلیکون محلول در آب از زمین عبور می کند تا به حفره های سنگ ها برسد. پس از تبخیر آب، یک رسوب سیلیسی باقی می ماند. گاهی اوقات، حفره‌هایی که عقیق‌ها در آنها تشکیل می‌شوند، به این دلیل وجود دارند که یک موجود زنده قبل از اینکه تبدیل به سنگ شود، در ماسه یا خاک رس دفن شده است. عقیق در قالب شکل می گیرد و ماکت فسیلی این موجود را پشت سر می گذارد.
فسیل‌هایی که در لایتنینگ ریج یافت می‌شوند اغلب بی‌رنگ و بی‌ارزش (از لحاظ پولی) هستند. اما، گاهی اوقات، فسیل‌ها از عقیق گرانبها – حتی عقیق سیاه ارزشمند – تشکیل شده‌اند و ارزش بسیار بالایی دارند. اما ویلیس اصرار دارد که تمام نمونه‌های فسیلی برای علم «بدون قیمت» هستند.
تیم او شروع به استفاده از آخرین فناوری تصویربرداری برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد حیوانی کرده است که تأثیرات خود را از خود به جای گذاشته است. ویلیس گفت: «ما از تسهیلات اسکن سی‌تی فلیندرز در تانزلی برای بررسی درون توده‌های سنگی که بقایای یک دایناسور کوچک را در خود جای داده است، استفاده می‌کنیم.
اسکن‌ها فسیل دایناسور را نشان می‌دهند که با جزئیات بسیار عالی حفظ شده است. ویلیس ادامه داد: «این اسکن‌ها نه تنها به ما امکان می‌دهند که دقیقاً آنچه را که به‌عنوان اسکلت دایناسور داریم، بهتر درک کنیم، بلکه کمک ارزشمندی به مرحله بعدی مطالعه این نمونه، با برداشتن سنگ اطراف خواهد بود». «قبل از استفاده از اسکن روی نمونه‌هایی از این دست، برداشتن سنگ‌های اطراف بسیار موردی از «انجام کوری» بود، و احساس می‌کردیم که استخوان‌ها را آشکار می‌کنیم. اکنون می‌توانیم این کار را با اطمینان بیشتری انجام دهیم، زیرا می‌دانیم سنگ از کجا می‌ایستد و استخوان از کجا شروع می‌شود.»
حدود 20 درصد از نمونه های فسیلی دایناسورهای اوپال شده تاکنون اسکن شده اند. پس از پردازش بقیه، تیم بر روی مطالعه دقیق اسکلت کار خواهد کرد و با استفاده از پرینت سه بعدی، بازسازی کاملی از قطعات پازل را تا حد ممکن تولید خواهد کرد.
دیرینه شناسان امیدوارند که بازسازی نشان دهد که آیا این واقعا گونه جدیدی از دایناسورها است یا خیر، و سپس سعی خواهند کرد با اطلاع از نحوه زندگی و مرگ این حیوان، “زندگی” را به فسیل ها بازگردانند.