به گفته راتگرز، صنعت پرینت سه بعدی با آنچه به عنوان مبادله توان خروجی-رزولیشن شناخته می شود – سرعتی که در آن پرینترهای سه بعدی مواد را در مقابل وضوح محصول نهایی ذخیره می کنند، دست و پنجه نرم کرده است. نازل‌های با قطر بزرگ‌تر سریعتر از نازل‌های کوچک‌تر هستند، اما برجستگی‌ها و خطوط بیشتری ایجاد می‌کنند که باید بعداً صاف شوند و هزینه‌های قابل‌توجهی پس از تولید اضافه می‌کنند. در مقابل، نازل‌های کوچک‌تر مواد را با وضوح بیشتری رسوب می‌دهند، اما روش‌های فعلی با نرم‌افزارهای معمولی برای مقرون‌به‌صرفه بودن کند هستند.
کلیمن گفت: با افزایش محبوبیت پرینت سه بعدی – برای تولید و به ویژه برای نمونه سازی محصولات جدید – حل کردن مبادله توان خروجی و وضوح ضروری است و افزود که MF3 سهم عمده ای در این تلاش است.
علاوه بر این، طبق گفته کلیمن، از آنجایی که نازل ها می توانند به طور مستقل روشن و خاموش شوند، چاپگر MF3 دارای انعطاف پذیری داخلی است که باعث می شود کمتر مستعد خرابی های پرهزینه باشد. به عنوان مثال، هنگامی که یک نازل در یک چاپگر معمولی خراب می شود، فرآیند چاپ باید متوقف شود. در چاپ MF3، کار یک نازل خراب را می توان توسط نازل دیگری روی همان بازو فرض کرد.
در قلب نوآوری MF3 نرم افزار آن است. برای برنامه‌ریزی یک چاپگر سه‌بعدی، مهندسان از ابزار نرم‌افزاری به نام اسلایسر استفاده می‌کنند – کد رایانه‌ای که یک شی را در «برش‌های» مجازی یا لایه‌هایی که چاپ می‌شود، ترسیم می‌کند. محققان Rutgers نرم‌افزار برش‌دهنده‌ای نوشتند که حرکت بازوی دروازه‌ای را بهینه می‌کرد و تعیین می‌کرد که چه زمانی نازل‌ها باید روشن و خاموش شوند تا به بالاترین بازدهی دست یابند. محققان در مطالعه خود نوشتند که “استراتژی مسیر ابزار” جدید MF3 “چاپ همزمان چندین بخش هندسی متمایز و غیر پیوسته با اندازه های مختلف” را با استفاده از یک چاپگر امکان پذیر می کند.
تیم به جزئیات پرداخته است کار آنها بر روی ساخت رشته های ذوب شده چندگانه در مجله Additive Manufacturing.