کریستودولوس کائوتزانیس می‌گوید: «وقتی مدل را در اختیار دارید، نه تنها درک بهتری از مسیر رگ‌ها در سه بعدی پیدا می‌کنید، بلکه نیازی نیست به اسکن خود عقب و جلو بروید و زمان خود را تلف کنید». “شما فقط می توانید نگاهی به مدل بیندازید. ما می‌خواستیم ببینیم که آیا می‌توانیم با استفاده از این روش مدت زمان جراحی را کاهش دهیم – و این کار را ایمن و موثر انجام دهیم.
همانطور که قبلا توضیح داده شد، تیمی از محققان در دانشگاه کلرادو استراتژی جدیدی برای تبدیل تصاویر پزشکی مانند اسکن سی‌تی یا ام‌آر‌آی به مدل‌های سه بعدی دیجیتالی با جزئیات باورنکردنی ایجاد کرده‌اند که نتیجه آن مدل‌های آناتومیکی سه‌بعدی طراحی و چاپ شده است. پردیس پزشکی آنشوتز دانشگاه. این مدل‌ها به جراحان بخش جراحی CU کمک می‌کنند تا مراحل بازسازی سینه را با سرعت و دقت بیشتری انجام دهند.
فلپ آزاد DIEP نوعی بازسازی سینه اتولوگ است. دکتر کریستودولوس کائوتزانیس، استادیار جراحی پلاستیک و ترمیمی، گفت: در طول این روش، بافت اضافی پایین شکم را بر اساس رگ‌های خونی خاصی به نام سوراخ‌کننده اپی‌گاستر عمقی تحتانی می‌گیریم. این رگ شاخه های کوچکتری دارد که خون را به پوست و چربی آن ناحیه می رساند. برای هر بیمار، ما مناسب‌ترین شاخه‌ها را جدا می‌کنیم که بهترین پرفیوژن را به بافتی که قصد انتقال آن به قفسه سینه را داریم، ارائه می‌کند.»
دیوید متس، MD، رئیس و پروفسور پلاستیک گفت: «ما مطالعه‌ای را انجام داده بودیم که در آن بیماران فلپ بدون DIEP را به‌طور تصادفی انتخاب کردیم که اصلاً اسکن نشوند یا سی تی اسکن بگیرند، و نشان دادیم که سی‌تی اسکن زمان عمل را کاهش می‌دهد.» و جراحی ترمیمی ما فرض کردیم که با استفاده از این مدل‌های سه‌بعدی، می‌توانیم زمان عملیات را با برنامه‌ریزی بهتر کاهش دهیم.»
این مدل‌های پرینت سه‌بعدی که توسط Nicholas Jacobson، محقق طراحی در مرکز نوآوری CU Inworks ایجاد شده‌اند، به طور خاص به جراحانی کمک می‌کنند که یک روش بازسازی سینه معروف به فلپ آزاد DIEP را انجام دهند، که در آن پوست و چربی از قسمت پایین شکم، همراه با رگ‌های خونی، به قفسه سینه به منظور بازسازی سینه
این روش به کمک مدل از زمانی که در دپارتمان جراحی CU در دسامبر 2021 آغاز شد موفقیت آمیز بود – زمان اتاق عمل را 45 دقیقه کاهش داد و خطر جراحی را برای بیماران کاهش داد.
اکنون که مدل های پزشکی پرینت سه بعدی در بازسازی سینه موثر بوده اند، جراحان شروع به بررسی پتانسیل آنها در سایر جراحی ها نیز می کنند، از جمله جراحی چشم و جراحی “تأیید کننده جنسیت”.
نیکلاس جاکوبسون گفت: «تقریباً مانند این است که ما سی تی اسکن را گرفته و وقتی آن را به سه بعدی می‌آوریم، آن را زنده می‌کنیم». در ابتدا تیم ما برای تولید یک مدل حدود 10 ساعت زمان می برد. ما آن زمان را کمی کاهش داده ایم، بنابراین اکنون تقریباً نصف این زمان طول می کشد. اکنون می‌توانیم این کار را نسبتاً سریع انجام دهیم.»
این تصمیم معمولاً با استفاده از سی تی اسکن گرفته می شود، اما مدل سه بعدی به جراحان دید دقیق تری از نحوه چیدمان رگ های خونی می دهد و منبعی را فراهم می کند که می توانند هم قبل از جراحی و هم در اتاق عمل از آن استفاده کنند. یک مدل منحصر به فرد برای هر بیمار، بر اساس تصویربرداری آنها ایجاد می شود.
نیکلاس جاکوبسون گفت: “من از دوستانی که در حال یادگیری انجام این جراحی هستند چیزهای زیادی می شنوم که می گویند این مدل واقعاً مفید است، فقط در درک آنها از آنچه در حال وقوع است.” این به آنها دید جامعی می دهد. بسیاری از دانش‌آموزانی که اکنون در حال تحصیل هستند، عادت کرده‌اند که بتوانند چیزها را به صورت سه بعدی ببینند. بخشی از آموزش آنهاست این واقعا به آنها کمک می کند.»
به گفته نویسنده مقاله، گرگ گلاسکونیکلاس جاکوبسون، که در ایجاد کپی سه بعدی از آناتومی انسان تخصص دارد، تصور می کرد که مدل های سه بعدی به جراحی فلپ بدون DIEP کمک می کنند. او با همکاری با جراحان دانشگاه کلرادو، 12 مدل مختلف را توسعه داد و سرانجام به نسخه ای رسید که به بهترین وجه با نیازهای آنها مطابقت داشت. این مدل‌ها حدود یک هفته قبل از جراحی ایجاد می‌شوند و صبح روز عمل برای جراحان آورده می‌شوند تا بتوانند قبل از جراحی با آناتومی بیمار آشنا شوند و بهترین مسیر را برای طی کردن ترسیم کنند. بیماران حتی اگر بخواهند می توانند مدل ها را بعد از جراحی با خود به خانه ببرند.
به گفته Nicholas Jacobson، مدل‌های سه‌بعدی علاوه بر اینکه به عنوان منبعی ارزشمند برای جراحان در طول عمل عمل می‌کنند، به ابزار آموزشی مهمی برای همکاران جراحی تبدیل شده‌اند و به آنها اجازه می‌دهد تا نحوه عملکرد جراحی را بهتر تجسم کنند.
نیکلاس جاکوبسون نتیجه گرفت: “ما فکر می کنیم این فقط نوک کوه یخ کاری است که می توانیم انجام دهیم.” «این یک مطالعه فوق‌العاده است که ثابت می‌کند فایده‌ای دارد. همکاری بین یک طراح و یک پزشک بسیار قدرتمند است. بسیار خوب است که به آنها قدرت طراحی بدهید تا ابزار مورد نیاز خود را ایجاد کنند. به نظر می‌رسد هر بار که با آنها ملاقات می‌کنم، در مورد خیابان دیگری صحبت می‌کنیم.»