از آنجایی که من از قبل باید یک ایستگاه شستشوی IPA برای رزین های موجود داشته باشم، هیچ مزیتی در راه اندازی ایستگاه شستشوی دوم برای رزین های قابل شستشو با آب نمی بینم. در واقع، اگر من مجبور به خرید واحدهای شستشوی ثانویه شوم، ممکن است هزینه بیشتری داشته باشد.
من فکر می‌کنم رزین‌های قابل شستشو با آب واقعاً ایمن‌تر هستند، اما من متقاعد نیستم که نسبت به رزین‌های معمولی مزیت خاصی داشته باشند.
اپراتورهای پرینتر سه بعدی رزین باید مقداری IPA را برای استفاده در این ایستگاه های شستشو به دست آورند.
مفهوم این است که به جای پر کردن ایستگاه شستشو با IPA، می توان به جای آن از آب ساده استفاده کرد. در ابتدا، به نظر می رسد این راه حل خوبی است که می تواند ایمن تر باشد.
رزین چاپگر سه بعدی قابل شستشو با آب در حال افزایش است، اما مزایای واقعی استفاده از آن چیست؟
در حال حاضر از رزین‌های قابل شستشو با آب اجتناب می‌کنم، زیرا در استفاده از آن‌ها مزیت کمی می‌بینم و چشم‌انداز هزینه و فضای میز اضافی را می‌بینم.
با وجود چالش های استفاده از فناوری، چاپ سه بعدی رزین بسیار محبوب شده است. این شامل نگرانی های ایمنی بسیار بیشتری نسبت به چاپ سه بعدی FFF است و به تجهیزات و لوازم اضافی نیاز دارد.
در مورد قیمت آب در مقابل IPA، واقعاً تفاوت چندانی وجود ندارد: مقادیر زیادی از IPA به راحتی توسط هر کسی مقرون به صرفه است.
آیا تجربه شما از رزین های قابل شستشو با آب متفاوت است؟ لطفا در قسمت نظرات ما را مطلع کنید.
پس از استفاده از مقداری رزین قابل شستشو با آب، به نظر من فرآیند استفاده از آب عملاً مانند استفاده از IPA است. فقط آنقدر بو نمی دهد. شما باید از همان روش های حمل و نقل ایمن مانند IPA استفاده کنید. شما فقط از آب به جای IPA استفاده می کنید. همه چیز دیگر همین است
رزین های چاپگر سه بعدی قابل شستشو با آب را وارد کنید. اینها رزین هایی هستند که در هنگام چاپ تقریباً مانند رزین های معمولی هستند، اما می توانند با آب حل شوند.
همانطور که می بینم، رزین های قابل شستشو با آب تنها دو مزیت دارند:
- هزینه آب کمتر از IPA است
- آب نمی تواند آتش بگیرد
از آنجایی که از آب استفاده می کنید، این وسوسه وجود دارد که با آن درست مانند تمیز کردن وسایل دیگر رفتار کنید، و نباید این کار را انجام دهید. شما نمی توانید آب سمی آلوده را در زهکشی بریزید، همانطور که نمی توانید IPA آلوده را در زهکشی بریزید.
همه چیزهای دیگر در فرآیند شستشو اساساً یکسان است: رزین هنوز سمی است، آب با رزین سمی آلوده می‌شود و آب باید به همان روشی که IPA آلوده انجام می‌شود، با خیال راحت دفع شود.
همه چیز در مورد رزین است. رزین فوتوپلیمر یک مایع طراحی شده ویژه است که می تواند در معرض فرکانس های خاصی از اشعه ماوراء بنفش جامد شود و این سس مخفی چاپگرهای سه بعدی رزینی است.
بسیاری از تولیدکنندگان پرینترهای سه بعدی رزینی در حال حاضر نیز ماشین‌های «شست و شو و درمان» را برای مدیریت حمام IPA و متعاقب آن قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش اضافی برای سخت‌تر کردن مدل تولید می‌کنند. ایستگاه شستشو شامل یک وان IPA است که چاپ برای تمیز کردن در آن قرار می گیرد.
مشکل این است که آغازگرهای نوری در این رزین ها تقریباً همیشه سمی هستند. این بدان معناست که اپراتورهای پرینتر سه بعدی رزین باید از وسایل محافظ شخصی مانند دستکش نیتریل، عینک ایمنی و غیره در هنگام کار با رزین و تجهیزات استفاده کنند.
IPA یک ماده تا حدودی بد است. قابل اشتعال است و بوی بسیار شدیدی متصاعد می کند. برخی از این ایده که یک وان بزرگ مایع قابل اشتعال در اطراف آن نشسته باشد، خوششان نمی آید.
یکی از مراحل درگیر در فرآیند پرینت سه بعدی رزین تمیز کردن است. معمولاً این کار با یک حمام ایزوپروپیل الکل انجام می‌شود که رزین مرطوب سرگردان را که هنگام بیرون آمدن پرینت‌ها از چاپگر سه‌بعدی پوشش می‌دهد، حل می‌کند.