این پروژه با نام “بیوفیس سه بعدی” توسط انجمن پزشکی The Scar Free Foundation تامین مالی شده است و بنابراین باید مشکل جراحی فعلی را حل کند، زیرا هیچ عمل جراحی لازم نخواهد بود. “این تحقیق تغییر دهنده زندگی بخشی از تعهد ما برای دستیابی به درمان بدون اسکار برای میلیون ها نفری است که در بریتانیا و سراسر جهان با اسکار زندگی می کنند.” برندان ایلی، مدیر عامل بنیاد اسکار رایگان گفت.
اگرچه تمرکز فعلی ما بر روی غضروف است، مفاهیم علمی و فناوری‌هایی که کار ما بر اساس آنها استوار است را می‌توان در انواع بافت‌هایی مانند رگ‌های خونی، اعصاب، استخوان، پوست و چربی به کار برد که تاثیر آن را به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهد. پروفسور ایین ویتاکر، متخصص جراحی در دانشگاه سوانسی، نتیجه گیری می کند. گام بعدی در تحقیق بررسی این است که این ماده هیچ واکنش ایمنی ایجاد نمی کند. با این فناوری می توان از آن برای جایگزینی سایر قسمت های بدن استفاده کرد. برای آشنایی بیشتر با این پروژه، کلیک کنید ICI.
به منظور ایجاد بینی یا گوش، دانشمندان دانشگاه سوانسی فناوری ایجاد کرده اند که شامل ایجاد غضروف از هیدروژل نانوسلولز است. به عبارت دیگر نوعی خمیر چوب صمغی است. این ماده با هیالورونیک اسید، مولکولی که به طور طبیعی در بافت های اپیدرم وجود دارد، مخلوط شده است. این کار باعث افزایش رطوبت و استحکام پوست می شود. پس از ترکیب، می توان این مواد را به صورت سه بعدی به شکل مورد نیاز پرینت کرد. سپس یک کاتالیزور بیولوژیکی مخلوط را سخت می کند. سپس این غضروف مصنوعی در محلولی حاوی سلول های غضروفی بدن بیمار غوطه ور می شود. این مرحله بسیار مهم است. این به آنها اجازه می دهد تا ساختار چاپ سه بعدی را مستعمره و سفت کنند. در نهایت، مرحله نهایی شامل کاشت یک بینی جدید یا یک گوش جدید بر روی صورت بیمار است.
* عنوان عکس روی جلد: The Scar Free Foundation
دانشمندان دانشگاه سوانسی در ولز راه حلی ابداع کرده اند که معتقدند آینده جراحی زیبایی را متحول خواهد کرد. آنها یک فناوری تولید افزودنی ایجاد کرده اند که قادر به ایجاد غضروف مصنوعی چاپ سه بعدی است. هدف این پروژه تغییر زندگی افرادی است که به دلیل تصادف یا سرطان بخشی از صورت، بینی یا گوش خود را از دست داده اند. اگر این برنامه تصور می شد، برای تغییر روش عمل جراحان نیز است. در حال حاضر، روش‌هایی شامل استخراج غضروف از دنده‌های بیماران برای ایجاد ساختار جدیدی برای قسمت صورت است. با این حال، این روش لزوما مناسب نیست. این غضروف کمتر از غضروف اصلی جامد می ماند و این قسمت از بدن را حساس تر و انعطاف پذیرتر می کند.
در وسط، پروفسور ویتاکر، دانشمند حاضر در پروژه (اعتبار عکس: دانشگاه سوانسی)
یک غضروف مصنوعی طبیعی که به صورت سه بعدی چاپ شده است
نظر شما در مورد پرینت سه بعدی برای جراحی چیست؟ نظر خود را در نظرات مقاله به اشتراک بگذارید. همه ویدیوهای ما را در کانال ما بیابید یوتیوب یا ما را دنبال کنید فیس بوک یا توییتر !