از طريق توسعه فضای بیتی
چرا موزه های کوچک باید اسکن سه بعدی را در نظر بگیرند « Fabbaloo
بدیهی است که بیست میلیون شیء در آتش سوزی و فاجعه ای باورنکردنی از بین رفته است.
با این حال انجام این کار کاملاً ممکن است. به عنوان مثال، اخیراً در مورد دو موزه در منیتوبا شمالی خواندم که اخیراً فرآیند دیجیتالی سازی را انجام داده اند.

سپس آتش سوزی در برزیل رخ داد. در سال 2018، آتش سوزی گسترده ای در موزه ملی برزیل در ریودوژانیرو رخ داد و تقریباً تمام آثار موجود در این مجموعه به طور کامل نابود شدند.

دفعه بعد که از موزه های محلی خود بازدید می کنید، از آنها در مورد دیجیتالی کردن سوال کنید و به آنها کمک کنید راهی برای انجام این کار پیدا کنند.
موزه های کوچک باید مجموعه های خود را اسکن سه بعدی کنند.
اگر آن موزه مجموعه آنها را اسکن سه بعدی می کرد، حداقل می توانست برخی از اطلاعات مربوط به اشیاء را برای نسل های آینده حفظ کند و کپی ها را می توانست چاپ سه بعدی کند. درک من این است که تعداد کمی از آنها اسکن شده اند. یک ضرر تقریباً کل.
در سالهای گذشته، درباره موزههای بزرگ که عملیات اسکن سهبعدی دقیقی را روی اشیاء موجود در مجموعههایشان انجام میدهند، چیزهای زیادی شنیدهایم. اسمیتسونین، به ویژه، در اسکن سه بعدی کاملا عمیق بوده است. آنها حتی برخی از این مدلهای سهبعدی را برای دانلود عمومی و چاپ سهبعدی در دسترس هستند.

امیدوارم موزه های محلی و محلی بیشتری شروع به دیجیتالی کردن مجموعه های خود کنند، زیرا این راهی برای کمک به حفظ آنها در آینده دور است.
سایر موسسات در مورد فعالیت های اسکن خود محرمانه تر هستند. چگونه این را بدانیم؟ هک بدنام نفرتیتی در سال 2016 نشان داد که موزه Neues برلین مجموعه آنها را اسکن سه بعدی کرده است زیرا یک اسکن سه بعدی از مصنوع نفرتیتی آنها در مصر باستان درز کرده بود. این اسکن در ابتدا به عنوان یک عملیات مخفیانه کینکت سه بعدی توسط بازدیدکنندگان موزه به تصویر کشیده شد، اما بعداً مشخص شد که یک اسکن سه بعدی اولیه است که با تجهیزات حرفه ای گرفته شده است. اسکن سه بعدی کامل اکنون برای همه در دسترس است تا از آن استفاده کنند.

موزه Heritage North در تامپسون، مانیتوبا و موزه معدن دریاچه برفی در نزدیکی آن، هر دو Bit Space Development را برای اسکن سهبعدی بخشهایی از مجموعههای خود و توسعه تورهای واقعیت مجازی از مجموعههای خود درگیر کردند.

اگرچه این پروژه به اندازه پروژه های اسکن انجام شده توسط موزه های بزرگ جامع نیست، اما این پروژه گام مهمی در جهت دیجیتالی کردن میراث آن جامعه بود. اگر فاجعه ای بر سر هر یک از این موزه ها بیفتد، حداقل بازنمایی دیجیتالی از محتوای اصلی وجود دارد.
پس از آن رویداد، من تقریباً مطمئن هستم که بیشتر موزههای بزرگ بی سر و صدا شروع به اسکن سه بعدی مجموعههای خود کردند، یا حداقل درباره امکان انجام این کار بحث کردند. امروزه پس از گذشت سالها، بدون شک تعدادی کتابخانه بسیار جامع از اشیاء اسکن شده سه بعدی وجود دارد. متأسفانه اکثر آنها نه تنها در دسترس عموم نیستند، بلکه به احتمال زیاد برخی از آنها کاملاً مخفی هستند.
در کنار موزههای بزرگ جهان، موزههای محلی کوچکتر بیشماری وجود دارد که همگی اشیای منحصربهفرد مرتبط با منطقه را در موضوعات مختلف در خود جای دادهاند. این عملیات موزه دارای خطرات آتش سوزی و تخریب مشابه یا بیشتر است، با این حال کمتر اشاره ای به انجام عملیات اسکن سه بعدی وجود دارد.