پاوان آکولا، استادیار مهندسی عمران در کالج مهندسی OSU، با محققانی از Sandia، موسسه علوم هند، موسسه فناوری هند Roorkee و دو شریک صنعتی – Graymont و Verdant Building Alternatives در این پروژه تیم خواهد کرد.
دانشگاه ایالتی اورگان (OSU) و آزمایشگاه ملی ساندیا یک کمک مالی سه ساله به مبلغ 540000 دلار از وزارت انرژی ایالات متحده برای کشف جذب دی اکسید کربن از انتشارات صنعتی و جداسازی آن به شکل معدنی در مصالح ساختمانی پرینت سه بعدی دریافت کرده اند.
به گفته پاوان، هدف محققان این است که بخشی از اقتصاد را که بخش بزرگی از انتشار دی اکسید کربن را تشکیل می دهد، در نظر بگیرند و آن را به میزان قابل توجهی سبزتر کنند.
او افزود که چیزی به ویژه مهم است، زیرا انتظار می رود با ادامه روند شهرنشینی در سطح جهان، تقاضا برای بتن همچنان در حال افزایش باشد. اگر می‌خواهیم به اهداف اقلیمی و کربن‌زدایی تعیین‌شده در توافق‌نامه پاریس ضربه بزنیم، کاهش ردپای کربن مصالح ساختمانی مبتنی بر سیمان ضروری است.
پاوان گفت: «صنعت ساخت و ساز مسئول تولید 13 درصد از انتشار CO2 در جهان است. در سال‌های اخیر، فناوری چاپ سه‌بعدی بتن در ساخت و ساز ساختمان محبوبیت پیدا کرده است، زیرا جایگزینی پایدارتر است – هم هزینه‌های ضایعات و هم هزینه حمل و نقل را کاهش می‌دهد. با این حال، بیشتر پرینت سه بعدی بتن هنوز فقط به مواد سنتی متکی است که واقعا کربن فشرده هستند.
از طریق ما با همه چیزهایی که در دنیای شگفت انگیز AM اتفاق می افتد به روز باشید لینکدین انجمن.
به گفته OSU، سیمان پرتلند که در اوایل دهه 1800 در انگلستان توسعه یافت، رایج ترین نوع چسب مورد استفاده در بتن است. معمولاً با استخراج، آسیاب و حرارت دادن خاک رس و سنگ آهک در کوره های صنعتی تا دمای 2820 درجه فارنهایت تولید می شود. این فرآیند شیمی مواد را تغییر می دهد و کلینکر – جزء اصلی سیمان – ایجاد می کند و همچنین دی اکسید کربن تولید می کند.
پاوان گفت: “ما قصد داریم CO2 منتشر شده از صنایع آهک و سیمان را جذب کنیم و چسب های پایداری را توسعه دهیم که قادر به ذخیره و کانی سازی CO2 جذب شده در اجزای ساختمان چاپ شده مانند دیوارها هستند.” هدف پروژه ما توسعه فناوری‌ها و موادی است که می‌توانند به میزان قابل توجهی ردپای کربن مواد مورد استفاده در چاپ سه بعدی را کاهش دهند.»